| |
|
|
|
|
Początek XX wieku był dla Gliwic czasem nieustannego i burzliwego rozwoju. Wraz z rozrastaniem się miasta oraz zwiększającą się stale liczbą mieszkańców zaistniała pilna potrzeba budowy nowej szkoły, która miała odciążyć znacznie już przepełnione szkoły II (przy obecnej ul. Barlickiego), III (mieszczącą się na terenie dawnej koloni hutniczej) oraz V (przy ul. Pszczyńskiej).
|
|
| |
|
|
|
|
 |
|
| |
|
|
|
|
Decyzję o powstaniu nowej szkoły w rejonie ulicy Zimnej Wody podjęto już w pierwszej dekadzie XX wieku, zaś oficjalnie zezwolenia na budowę szkoły udzielono 19 września 1912 roku na posiedzeniu Zarządu Miejskiego.
|
|
| |
|
|
|
|
 |
|
|
|
|
|
|
Zezwolenie obejmowało budowę zarówno szkoły jak i sali gimnastycznej.
|
|
|
|
|
|
|
 |
|
|
|
|
|
|
Prace budowlane ruszyły 11 sierpnia 1913 roku, jednak plany budowniczym pokrzyżowała wielka powódź. Po wylewie Kłodnicy z wielkim trudem udało się jednak uratować fundamenty szkoły i zgodnie z planem budowa została ukończona w 1915 roku. Budynek powstał na podstawie projektu radcy budowlanego Kranza, natomiast wykonawcą projektu był mistrz Schoedon. Budowa pochłonęła prawie 400 000 marek (304 500 marek kosztowało wybudowanie samego budynku, 37 000 marek sali gimnastycznej, 6000 marek ogrodzenia oraz 34 000 marek przeznaczono na wyposażenie).
|
|
|
|
|
|
|
 |
|
|
|
|
|
|
 |
|
|
|
|
|
|
Uroczyste otwarcie szkoły miało miejsce 15 października 1915 roku o godz. 10. Na uroczystości obecne były ówczesne władze miejskie, zaś rektorem został nauczyciel Seiler. Równocześnie w budynku szkoły działały szkoły handlowe, których rektorem był Pohl.
|
|
|
|
|
|
|
 |
|
|
|
|
|
|
 |
|
|
|
|
|
|
 |
|
|
|
|
|
|
Ważną datą w historii szkoły zapisał się rok 1917, w którym to odbył się na terenie szkoły przegląd paramilitarnych oddziałów ze szkół średnich w Gliwicach, Zabrzu oraz Rudzie Śląskiej. W latach 1921-1924 w budynku tymczasowo siedzibę miała również szkoła podstawowa numer II.
|
|
|
|
|
|
|
 |
|
|
|
|
|
|
 |
|
|
|
|
|
|
 |
|
|
|
|
|
|
W czasie plebiscytów w budynku stacjonowały wojska alianckie. W tym okresie stan budynku znacznie się pogorszył.
|
|
|
|
|
|
|
 |
|
|
|
|
|
|
Budynek mieścił 17 klas lekcyjnych.
|
|
|
|
|
|
|
 |
|
|
|
|
|
|
 |
 |
|
| |
|
|
|
|
Po II Wojnie Światowej w 1949 roku, na wniosek grupy obywateli miasta Gliwice, rozpoczęła w budynku pracę Ogólnokształcąca Szkoła Towarzystwa Przyjaciół Dzieci stopnia podstawowego i licealnego. Dyrektorem szkoły licealnej został Bolesław Janicki, szkoły podstawowej Teofilia Fidos. Jednocześnie pracę w szkole podjęło 11 nauczycieli: J. Bartoszewicz, S. Brzezińska, A. Frisz, Ł. Gwoździkowska, K. Kisielewicz, Z. Kontek, D. Pachulicz, H. Podstawska, T. Sendel, M. Wójcik, M. Zdobylak. W 1949 roku naukę rozpoczęło 755 uczniów (z czego 104 było uczniami Liceum Ogólnokształcącego). W maju 1952 roku pierwsi maturzyści opuścili mury szkoły po zaliczonym pozytywnie egzaminie dojrzałości. W 1960 roku Ministerstwo Oświaty i Wychowania zatwierdziło następującą nazwę szkoły: Szkoła Podstawowa i Liceum Ogólnokształcące im. Edwarda Dembowskiego w Gliwicach. Od 1976 roku do dzisiejszego dnia w budynku szkoły mieści się już tylko I Liceum Ogólnokształcące.
|
|
| |
|
|
|
|
 |
|
| |
|
|
|
