Dawna cerkiew greckokatolicka pod wezwaniem św. Michała Archanioła (od 1947 roku kościół rzymskokatolicki pod tym samym wezwaniem – filia parafii w Małastowie).

   Nie jest znana dokładna data powstania cerkwi. Przyjmuje się jedną z dat 1813 lub 1819, niewykluczone jednak, że świątynia powstała poprzez przebudowę już istniejącej cerkwi.

   Jest to budowla orientowana, trójdzielna – babiniec, szersza nawa i prezbiterium z dobudowaną zakrystią. Babiniec ujmują słupy nośne wieży (konstrukcja słupowo-ramowa o ścianach pochyłych) wokół której jest zachata. Całość posadowiona jest na kamiennej podmurówce. Dachy dwuspadowe o różnych kalenicach nad nawą i prezbiterium z pozornymi latarniowymi wieżyczkami. (ponad stropami w babińcu i prezbiterium zachowały się fragmenty pierwotnych kopuł zrębowych, wymienionych na dach kalenicowy podczas jednego z remontów na przełomie XIX i XX wieku). Ściany zewnętrzne pokryte gontem, tylko wieża w dolnej części szalowana pionowymi deskami. Wejście do babińca z przedsionka poprzez portal wycięty w tzw. ośli grzbiet. Wnętrze nakryte płaskimi stropami, pokrytymi barwną polichromią pochodzącą z końca XIX wieku. Pomiędzy nawą a prezbiterium znajduje się kompletny, pochodzący z XVIII wieku, rokokowy ikonostas z charakterystyczną ikoną namiestną św. Onufrego.
Ostatni rząd ikon, tzw. „rząd proroków” został przeniesiony na boczną ścianę nawy, niestety stropy zamontowano tak nisko, że nie zmieściły się pomiędzy nimi a rzędem Deesis. Prócz tego w nawie znajdują się dwa ołtarze boczne, z ikoną św. Mikołaja oraz z obrazem Matki Bożej z Dzieciątkiem.
Ostatni remont kapitalny miał miejsce w 1985 roku.

   Całość otoczona solidnym ogrodzeniem z bali drewnianych, nakrytym gontowym daszkiem. Na teren wchodzi się przez drewnianą, czteroboczną bramkę, nakrytą gontowym dachem, zwieńczonym kutym, łacińskim krzyżem. Po drugiej stronie drogi znajdują się pozostałości cmentarza.