GLIWICKIE METAMORFOZY

GLIWICKIE INSTYTUTY NAUKOWE I BIURA PROJEKTÓW

INSTYTUT METALI NIEŻELAZNYCH

www.gliwiczanie.pl gliwickie_metamorfozy@op.pl Opracowanie: Małgorzata Malanowicz

PLANSZE ZAPREZENTOWANE NA WYSTAWIE 2-3 ORAZ 14-30 PAŹDZIERNIKA 2010

 .

 

Plansza zaprezentowana na wystawie 2-3 oraz 14-30 października 2010 Plansza zaprezentowana na wystawie 2-3 oraz 14-30 października 2010

 

Materiały będą sukcesywnie uzupełniane

 

   Instytut Metali Nieżelaznych został utworzony w 1952 roku jako centralny ośrodek badawczy przemysłu metali nieżelaznych, pracujący także dla innych potrzeb innych branż przemysłowych, związanych z produkcją i zastosowaniami metali nieżelaznych. Charakter przemysłowego ośrodka badawczego Instytut zachował do dnia dzisiejszego, podstawowy wysiłek badawczy skupia na pracach badawczo-rozwojowych przewidzianych do bezpośredniego zastosowania lub wykorzystania w przemyśle.
   IMN jest współtwórcą przemysłu metali nieżelaznych w Polsce, jego rozwoju i modernizacji technologicznych.
   Pierwszym dyrektorem Instytutu był doc. Jerzy Adamiczka – absolwent Uniwersytetu Jana Kazimierza we Lwowie.
Doc. Jerzy Adamiczka
       
     Najcenniejszym atutem Instytutu byli i są pracownicy.    
       
Rok 2007
Gospodarska wizyta premiera Edwarda Babiucha
   Do najważniejszych osiągnięć w dorobku pierwszych lat działalności Instytutu należą prace związane ze wzbogacaniem krajowych rud miedzi, cynku i ołowiu. Na podstawie przeprowadzonych przez Instytut badań zaprojektowano i zbudowano nowoczesne zakłady przeróbki rud miedzi, które podlegają ciągłej modernizacji w zakresie technologii i urządzeń, utrzymując poziom wskaźników technologicznych na światowym poziomie.
   Instytut uczestniczył w opracowaniu technologii dla budowanego od podstaw hutnictwa miedzi, a także w modernizacji metalurgicznych procesów otrzymywania miedzi, technologii intensyfikujących procesy przygotowania wsadu, topienia w piecach szybowych i zawiesinowych, procesach konwertorowania i rafinacji.
       
       
  Dawny budynek Instytutu Metali Nieżelaznych – ul. Karola Miarki  
       
Dawny budynek Instytutu - ul. Karola Miarki
       
 

Budowa nowej siedziby Instytutu – ul. Sowińskiego

 
       
Budowa nowej siedziby instytutu - ul. Sowińskiego
       
 

Instytut Metali Nieżelaznych dzisiaj

 
       
Obecna siedziba instytutu
Obecna siedziba instytutu
     
   Dzisiejszy Instytut Metali Nieżelaznych to innowacyjny ośrodek naukowo-badawczy przemysłu metali nieżelaznych – narodowego przemysłu Polski.
       
  Obecny dyrektor Instytutu Metali Nieżelaznych prof. dr inż. Zbigniew Śmieszek  
       
Prof. dr inż. Zbigniew Śmieszek
   Instytut dysponuje nowoczesną aparaturą naukowo-badawczą i instalacjami do badań pilotowych.
Mikroanalizator rentgenowski JXA-8230 firmy Joel
   Prowadzi szeroką, dobrą współpracę z przedsiębiorstwami metali nieżelaznych oraz aktywną współpracę międzynarodową, szczególnie w ramach Programów Ramowych Unii Europejskiej.
   Tematyka badawcza jest ukierunkowana na obniżkę kosztów produkcji, rozszerzenie asortymentu produkcji zakładów przemysłowych, poprawę jakości, udoskonalenia technologiczno-techniczne procesów, ochronę środowiska, rozwój przetwórstwa metali, nowoczesną inżynierię materiałową oraz wytwarzanie nowych stopów i kompozytów metalicznych.
   IMN jest współautorem rozwiązań konstrukcyjnych nowoczesnych maszyn flotacyjnych typu IZ, które znalazły zastosowanie w procesach wzbogacania rud miedzi, cynku i ołowiu, a także węgla.
Maszyny flotacyjne
   IMN opracował szereg rozwiązań z zakresu ochrony środowiska dotyczących odpylania gazów technologicznych i wentylacyjnych, oczyszczania ścieków i utylizacji odpadów.
ZGH Bolesław - reaktory odmagnezowania - widok z góry
   Duże osiągnięcia Instytut ma w zakresie opracowań nowych instrumentalnych metod kontroli analitycznej, a także wytwarzania wzorców do tych analiz.

 

 

Materiały źródłowe:

 

Władysław Sztwiertnia, Instytuty naukowo-badawcze i biura projektowe, [w:], Gliwice - Zarys rozwoju miasta i okolicy, Warszawa-Kraków 1976

"Nowiny Gliwickie" pracowicie przegląda Jerzy Olejnik

 

Tekst: Alicja Skotnicka

Zdjęcia: archiwum Instytutu