Nadszedł czas na znalezienie drogi do celu naszej wyprawy - siedliska kormoranów.
Nigdzie nie ma żadnych dróżek, więc przedzieramy się przez gąszcz krzaków. Z daleka słychać już odgłosy kormoranów na drzewach.
Wreszcie jesteśmy na miejscu. Widok niesamowity - kikuty drzew, poszycie leśne bez roślinności, wszędzie zaduch rozkładających się resztek ryb i ptasich odchodów. Niestety, co chwilę z góry spada kolejna ich porcja. Czasami wprost na nas. Dziwne, ale było to zupełnie
przeźroczyste, jak woda.
Spoglądając w górę widzi się w koronach drzew gniazda rozmieszczone tuż obok siebie, kormoranom widocznie nie przeszkadza sąsiedztwo drugiego gniazda.
W gniazdach młode ptaki - rodzice co chwilę nadlatują z rybą w dziobie.
Pod drzewami leżało mnóstwo takich niedojedzonych ryb, które prawdopodobnie wypadały z dziobów młodych, nieostrożnych kormoranów.
